Bölümler | Kategoriler | Konular | Kitaplar | İletişim


Mahlukatin dirilmesi

Mahlukatin dirilmesi

Hak teâlâ her seyi,kiyamette yok edip,
Yine yaratacaktir hepsini bir(Ol) deyip.

Cürümüs,toprak olmus insan ile hayvanat,
Ot gibi yerden bitip,bulurlar taze hayat.

Kuyruk sokumu diye,insanlarda bir kemik,
Vardir ki,bu kemikten yaratilmislardi ilk.

Ve yine o kemikten yaratilirlar bu kez.
Cünkü her sey çürüse,o kemik hiç çürümez.

En son kemigidir ki,omurganin bu kemik,
Bir nohut kadar olup,içinde yoktur ilik.

Her insan,mezarindan,ot gibi sanki aynen,
Bitip,çikar ortaya her a'zasi tamamen.

Bazisi bazisina girmistir ag misali.
Karma karisik olur herkesin o gün hali.

Bir mezardan,çok insan çikar ki bundan sebep,
Böyle,birbirlerine dolanmis olurlar hep.

Dirilip mezarlardan çiktiginda insanlar,
Cocuk,yine çocuktur,pirler yine ihtiyar.

Yani öldüklerinde,her kim ne halde ise,
Yine,o suret ile hayat bulur o kimse.

Sonra Ars-i a'ladan latif bir rüzgar eser.
Yeryüzünü kaplayip,pürüzsüz,dümdüz eder.

Rabbimiz,Israfil'i diriltir daha sonra.
O,ikinci olarak üfürür yine Sur'a.

Nurdan ve boynuz gibi bir borudur ki bu Sur,
Ruhlar ondan çikarak,mahlukat hayat bulur.

Hak teâlâ,o zaman ruhlara ilham eder.
Kendi bedenlerini bulup ona girerler.

Denizde bogulsa da,kurtlar kuslar yese de,
Ruh,kendi cesedini bulup girer yine de.

Yanip kül olsa bile,olsa da hatta buhar,
Yine o bedenleri bulurlar yine ruhlar.

Insanlar,kabirlerden kalkinca görürler ki,
Yeryüzü dümdüz olmus,sanki bir kagit gibi.

Bütün daglar,tepeler,pamuk gibi atilmis.
Denizlerin sulari çekilip,susuz kalmis.

Kabirleri üstünde,hayretlerde kalarak,
Bakar ve düsünürler herkes çiplak olarak.

Zira Peygamberimiz buyurdu ki hadiste:
(Ciplak hasr olunurlar insanlar kiyamette.)

Aise validemiz,sordu ki buna ait:
(Bazisi,bazisina bakmazlar mi o vakit?)

Buyurdu: (Kiyametin o günkü siddetinden,
Bakmaz kimse kimseye,kendi mesakkatinden.)

Herkes,mezarlarinda hayretle otururlar.
Böyle saskin sekilde,tam bin sene dururlar.

Sonra,garb cihetinden büyük ates çikarak,
Onun gürültüsüyle,mahsere sürülür halk.

Insan ile cinlerin amelleri,o vakit,
Kendi sahiplerine der ki:(Kalk,mahsere git!)

Bazisinin ameli,girer(merkep)sekline.
Sahibi ona binip,gider mahser yerine.

Bazisinin(koç)olur,bazisi(deve)ve(at).
Ona binip giderler mahsere gayet rahat.


Igne ile dagi devirmek,kalbden kibri söküp atmaktan daha kolaydir.

Ebû Hâsim Sofî "Rahmetullahi aleyh"

HUZUR PINARI


Selam Sevgi ve Dua Ile


Hikayeler ve Kissalar

MollaCami.Com